Tombala Oyunu

Yılbaşı akşamlarının vazgeçilmez oyunlarından birisi olan tombalanın ülkemizde pek çok seveni bulunur. Tombala oldukça basit bir oyun olup özellikle yılbaşı günlerini evde geçiren kalabalık ailelerin vazgeçilmez eğlencesidir. Oyunun kuralları gayet basit olup satranç gibi çok strateji kurmaya gerek yoktur. Torbadan numara çekecek bir kişi önceden belirlenir. Arzu ederse bu kişi oyuna da katılabilir. Diğer oyuncular ise kart seçer ve çekilen numaralara göre daha önceden kesilmiş küçük kağıt parçalarını numaraların üzerine yerleştirir. En üst sıradaki numaraların tamamı torbadan çıkarsa birinci çinko olduğu oyuncu tarafından belirtilir. Orta sıradaki numaralar da çıktığı zaman ikinci çinko olur. Üçüncü sıradaki numaralar da çıktığı zaman tombala olur ve oyuncu galip gelmiş olur. Galip gelen oyuncunun diğer oyuncular tarafından kartının doğruluğu teyit edilir. Çünkü bu oyunda hile yapanlar da olabilir. Tombala oyununda kişi sınırlandırması yoktur.

Tombala ilk olarak ne zaman oynandı?

Tombala aslında ilk çıktığında bir kumar oyunu olarak İtalyan zenginleri arasında oynanıyordu. 1530 yılında İtalya'da oynanmaya başlanan oyun daha sonra diğer Avrupa ülkelerine yayılmış ve 1900'lü yıllarda Carl Leffler tarafından geliştirilmiştir. Çocukların sayıları öğrenilmesi amaçlanmış, oyun okullarda oynatılmıştır. Günümüzde tombala ve bingo ismiyle adlandırılan oyun tüm dünyada bilinmekte ve oynanmaktadır. Ülkemizde ise özellikle yılbaşı akşamlarında kalabalık aile gruplarının oynadığı güzel bir oyundur.

 

Çocukluğumuzun Oyunu Bilye (Misket ,Gülle)

 

Bilye, 90'lı yıllar ve daha önceki jenerasyonun vazgeçemediği önemli bir oyun. Taso'dan popülerdi ve oynayıcı kitlesi daha fazlaydı. Bilye bazı yerlerde misket, bazı yerlerde gülle olarak adlandırılır. Bizim oralarda yani Adana - Mersin dolaylarında gülle derler. Hatırladığım kadarıyla gülleler yan yana dizilir, bir gülle ile uzaktan vurulmaya çalışılırdı. Önce sağ veya sol olarak hedef seçilir, daha sonra sıra sıra atılırdı. Söz gelimi sol taraf hedef olarak seçildiyse en soldaki gülleyi vuran kişi yerde dizili tüm gülleleri alırdı.

Ben bu oyunu pek oynayamazdım. Gülle tutmanın ve atmanın bir adabı vardı. İncelik istiyordu anlayacağınız. Ben oynamaya yeltendim lakin başarılı olamadım. Kanımca biraz da beceri istiyor. Aslında güllelerin renk renk, cafcaflı dizaynı karşısında hep oynamak istemişimdir bu güzel oyunu; fakat beceremediğimden dolayı içimde hep ukde olarak kalmıştır.

Çocukluğumuzun Oyunu Taso

 

Çocukluğumuzun oyunu olan taso, 90'lı yıllar ve 2000'li yılların başında adeta fenomendi. Önce Looney Tunes kahramanlarının yer aldığı tasolar, daha sonra da pokemon karakterlerinin yer aldığı tasolar piyasaya çıktı. Çocuklar, sokaklarda kaldırım üstünde taso oynar, birbirlerine üstünlük sağlamaya çalışırlardı. 'Ütmek' tabiri fazlasıyla dillendirilirdi. Ben de çok taso oynamışımdır çocukluğumda. Şimdi olsa yine oynarım. 

Aslında taso oynamak ve biriktirmek her ne kadar keyifli olsa da bunu cips markalarının bir pazarlama yöntemi olduğunu o yıllarda pek düşünmezdik. Bu yağlı cipsleri taso uğruna hemen hemen her gün yemenin sakıncalı olduğunu hiçbirimiz bilmezdik. Belki de biriktirdiğimiz eser miktarda tasoyla arkadaşlarımızı ütmek işin en karlı tarafıydı. Tabi şans bu ya belki de ütülmek vardı kaderde...

Taso biriktirme olayını abartanlar da vardı. Öyle ki yanında bele bağlı çantası ve içinde düzinelerce tasoyla gezip taso oynamak için rakip arayan kişiler de gördüm. Benim kuzenim de tam bir taso müptelasıydı. Tasosu o kadar fazlaydı ki bana hatırı sayılır miktarda hibe bile etmişti.